مجالی است تا انواع چک را از منظر قوانین موضوعی موجود در این زمینه بررسی نماییم.
بند نخست – انواع چک از منظر قانون تجارت مصوب 1311: قانونگذار در ماده 312  قانون مزبور مقرر داشت که چک را به سه طریق می توان صادر نمود .
الف- چک در وجه شخص معین بدون قید حواله کرد: در صورتی که نام شخص معین در چک بدون ذکر «به حواله کرد» یا «در وجه» ذکر شده باشد چک فقط قابل پرداخت به آن شخص معین است و انتقال آن به وسیله ظهر نویسی ممکن نیست.

مجالی است تا انواع چک را از منظر قوانین موضوعی موجود در این زمینه بررسی نماییم.
بند نخست – انواع چک از منظر قانون تجارت مصوب 1311: قانونگذار در ماده 312  قانون مزبور مقرر داشت که چک را به سه طریق می توان صادر نمود .
الف- چک در وجه شخص معین بدون قید حواله کرد: در صورتی که نام شخص معین در چک بدون ذکر «به حواله کرد» یا «در وجه» ذکر شده باشد چک فقط قابل پرداخت به آن شخص معین است و انتقال آن به وسیله ظهر نویسی ممکن نیست. بلکه مانند انتقال طلب تابع شرایط قانون مدنی است.(دکتر ستوده تهرانی حسن ، حقوق تجارت ،جلد سوم، منبع پیشین صفحه 105 )
ب- چک در وجه شخص معین با قید حواله کرد: چکی است که نام گیرنده در آن ذکر شده و آن شخص می تواند در بانک آن را ا مضاء کرده و وجه آن را بستاند یا آن را ( از طریق ظهرنویسی ) به دیگری انتقال دهد. (اکرمی افشار ، کامران، مقاله آشنایی با چک ، ص 2)
ج- چک در وجه حامل: زمانی که در متن چک،گیرنده آن حامل نوشته شده یا نام گیرنده نوشته نشده باشد این چک بدون آنکه احتیاج به ظهرنویسی داشته باشد با قبض واقباض قابل انتقال است و اگر دارنده چک، پشت چک را امضاء کند امضاء او به منزله ضمانت از صادر کننده چک است. (همان ، ص 105)
بند دوم- انواع چک از منظر قانون صدورچک مصوب 1355 و اصلاحات بعدی: در ماده یک این قانون چک به چهار قسمت تقسیم شده است که به بررسی آنها می پردازیم.
الف- چک عادی: چکی است که اشخاص عهده بانکها به حساب جاری خود صادر و دارنده آن تضمینی جز اعتبار صادر کننده آن ندارد.
ب- چک تأیید شده: بند 2 ماده 1 الحاقی مصوب 11/8/1382 مقرر می دارد «چک تأیید شده چکی است که اشخاص عهده بانکها به حساب جاری خود صادر و توسط بانک محال علیه پرداخت وجه آن تأیید می شود» بنابراین ممکن است اشخاص به صادر کننده چک اعتماد کافی نداشته باشند و چک و شماره را قبول نکنند، در این حالت عموماً چک تأیید شده مورد استفاده قرار می گیرد.
تأیید چک ممکن است بر روی هر چکی نوشته شده باشد دراین صورت بانکی که صادر کننده چک در آنجا حساب دارد موظف است موجود بودن محل چک را در روی چک تأیید کند. بعد از تأیید موجودی چک، بانک مبلغ چک را در حساب صادر کننده چک مسدود می کند و تا زمانی که چک قابل ارائه و وصول به بانک است، موظف است مبلغ آن را مسدود نگاه دارد، زیرا بعد از تأیید چک، بانک مسئول پرداخت آن است و مثل براتی است که برات گیر در روی آن قبولی نوشته باشد.
چک تأیید شده مانند چکهای عادی ممکن است در وجه حامل باشد یا در وجه شخص معین و در این صورت از طریق ظهرنویسی قابل انتقال است. (دکتر ستوده تهرانی، حقوق تجارت، جلد سوم،  انتشارات دادگستر، چاپ 1378، صفحه 112)
ج- چک تضمین شده: در این خصوص دو قانون جداگانه به شرح وجود دارد که تشریح آنها خالی از فاید نخواهد بود.
1- بند 3 ماده 1 قانون صدور چک مصوب 1355 با اصلاحات بعدی: که مقرر می دارد «چک تضمین شده چکی است که توسط بانک بعهده همان بانک به درخواست مشتری صادر و پرداخت وجه آن توسط بانک تضمین می شود» اصولا صدور چک از طرف صادر کننده بر روی خود  او جایز نیست فقط صدور چک از شعبه بانک بر روی شعبه دیگر معمول است و چنانچه بانک بتواند چک تضمین شده بر روی خود صادر کند، مانند این است که اوراقی شبیه به اسکناس در جریان بگذارد. (همان ، ص 112)
2- چک تضمین شده قانون مصوب 22 تیرماه 1337: این قانون در قالب 4 ماده اشعار می دارد:
ماده 1: به بانک ملی ایران اجازه داده می شود به تقاضای مشتریان چکهایی به نام چکهای تضمین شده که پرداخت وجه آنها از طرف بانک تعهد شده باشد در دسترس صاحبان حساب بگذارد.
ماده 2: صادر کننده و پشت نویسان حق ندارند پرداخت وجه چک تضمین شده را منع کنند یا تقاضای مسدود کردن آن را بنمایند.  
ماده3: فوت و حجر و ورشکستگی صادر کننده چک تضمین شده خللی به حقوق دارنده چک وارد نخواهد ساخت. طلبکاران صادر کننده نیز حق توقیف وجه این نوع چک را در صورتی که به نفع دیگری صادر یا پشت نویسی شده باشد نخواهد داشت.
ماده4: سایر بانکها حق ندارند چکهایی به ترتیب مذکور در ماده یک به جریان بگذارند.
 اولاً: از مفاد قانون مزبور چنین مستفاد می شود که چک تضمین شده همان چک تأیید شده می باشد یعنی چک باید از طرف صاحب حساب صادر شود و بانک پرداخت وجه آن را تضمین کند.  
ثانیاً: چک تضمین شده به کسی تسلیم می شود که در بانک دارای حساب می باشد.
ثالثاً: دوره عمر چک، محدود به زمان صدور آن و تسلیم آن به بانک برای دریافت وجه آن می باشد و بعد از آنکه چک به بانک برگشت، دیگر اعتباری نخواهد داشت و نباید دو مرتبه به جریان گذاشته شود.
رابعاً: چک تضمین شده مانند چکهای عادی در وجه حامل یا در وجه شخص معین با قبض و اقباض و یا ظهرنویسی قابل انتقال خواهد بود. (همان ، ص 113)
4.چک مسافرتی (در گردش): «چکی است که توسط بانک صادر و وجه آن در هر یک از شعب آن بانک یا توسط نمایندگان و کارگزاران آن پرداخت میگردد»(ر.ک ماده یک قانون صدور مصوب 1355)